powłokę elektronową
Encyklopedia PWN
magnetyzm
fiz. dział fizyki materii skondensowanej zajmujący się właściwościami magnetyków oraz termin stosowany na określenie właściwości magnetyków przejawiającej się w oddziaływaniu tych ciał między sobą oraz z zewnętrznym polem magnetycznym lub prądem elektrycznym.
[gr.],
powstawanie dipolowego momentu elektrycznego dielektryka pod wpływem zewn. pola elektr. lub innych czynników (np. naprężeń mech., ogrzania);
fiz. fale elektromagnetyczne lub fotony emitowane przez zmienne rozkłady ładunku i zmienne prądy elektr., ładunki poruszające się z niezerowym przyspieszeniem (promieniowanie hamowania i synchrotronowe) lub w ośrodku materialnym z prędkością większą od prędkości światła w tym ośrodku (promieniowanie Czerenkowa), przy zmianach stanu jądra atomowego, powłok elektronowych atomów lub cząsteczek oraz stanu rotacyjnego lub oscylacyjnego cząsteczek, w procesach anihilacji cząstek z antycząstkami (np. elektronów z pozytonami) itp.;
zdolność substancji do łatwego wchodzenia w reakcje chemiczne;